Sözler ve Alıntılar
İnsanlar gitgide yüzeyde kalıyorlardı. Gitgide birbirlerini yadsıyor, insanın insana verebileceği her şeyi, hem de özünü değil, kötü taklitlerini, benzerlerini, andıranlarını bile unutarak mutluluktan gitgide uzaklaşıyorlardı.
İyi şeyler, sancıyı andıran bir hızla gelecek, her şeye ve herkese dokunup onları değiştirecektir.
Yaşamak, mutluluk değildi, sevinç değildi, yalnızca içinde var olan, direnen bir gücün canlılığını algılamaktı.
Bir anlamı kalmamıştı para harcamanın. Bir şeyler oluşturmuyordu para, yalnızca bir şeyleri üst üste biriktiriyordu. İnsanı cansız şeylerin ortasına hapsediyordu.
Yanlışların tam tersi, tam doğru değildi.