Ateş yolu için söyleyebileceğim yegane şey hiçbir Stephen King kitabına benzemiyor oluşudur.Bunun nedenine değineceğim.
Bart içinde kişilik bölünmesi yaşayan bir karakter.İçinde iki kişilik var.George ve Fred.George daha duygusal,daha uzlaşmacı olan ; Fred ise daha saldırmacı daha yıkıcı tarafı.İyi bir işi,güzel bir karısı olan Bart’ın bir gün
“Şimdi bütün kartlarımı açacağım Bay Dawes,” dedi Fenner.
“Şimdiye kadar edindiğim deneyimlerime göre,bir insan bu lafı söylüyorsa,artık küçük yalanlarla etrafındakileri kandırmak yerine kuyruklu bir yalan söyleyecek demektir.”
Doğruydu bu. Onlar birbirlerini tamamlayan bir bütünün parçası gibiydiler. George ve Fred, isimleri bile birbirini tamamlıyordu. George ve Fred, iki kafadar dünyaya karşı.
Ve bütün bunları; kendine bile itiraf etmeye korktuğun kadar özel olan bu güzellikleri bir cevizden bile büyük olmayan hücre topluluğu yok etmeyi becerebiliyorsa geriye ne kalıyordu ki? İnsan hayata yeniden nasıl güven duyabilirdi ki? Hayatı, nasıl bir cumartesi günü yıkımından daha anlamlı görebilirdi?
Bütün bu duygular onun içinde saklıydı. Ama dürüst olmak gerekirse, bu duyguların onu dönüşü olmayan bir şekilde derinden etkilerinin farkında değildi. Şimdi bu bastırılmış duygular açığa çıkıyordu.
Hayat cehenneme hazırlıktan başka bir şey değildi.
Aslında buralarda yaşasaydı kitabın kahramanı evinin istimlak edilmesini umre olmazdı. Biz alışığız evimizin üstünden yol, baraj, metro, tünel, Avm geçmesine, ya da üzerine şehir planlaması gereği şerh konulup yıllarca mahkemenin sonuçlanmasını beklemeye. Gel gör ki onlar alışmamışlar işte, saçmalıyorlar da farkında değiller.
Bart da tüm komşuları gibi evini ve işyerini yeni yolun açılması esnasında kaptıracak, ama bu yol onun kendisinin bile bilmediği yerlere çıkacak.
Ne yolmuş ama, oğlunun anılarını barındıran evi, yıllarını verdiği işyerini elinden alacak. Sen ise hiçbir şey yapamayacaksın.
Ateş YoluStephen King · Altın Kitaplar · 2000365 okunma