Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Ateş Yolu
Stephen KingEn Eski Ateş Yolu Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Ateş Yolu sözleri ve alıntılarını, en eski Ateş Yolu kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Stephen King'in Richard Bachman takma adıyla yazdığı "Ateş Yolu"nun hikayesi öfke, umutsuzluk, intikam gibi duyguları ele alan ve aynı zamanda 1970'lerin Amerika Birleşik Devletleri'nde yaşanan ekonomik ve sosyal değişimlerin bir yansımasının anlatıldığı bir hikaye olarak görülebilir.
King, romanında bu değişimlerin yarattığı endişeyi ve karamsarlığı hikayesine yansıtır.
Aslında hikayede King romnalarından bekleyeceğimiz gerilim ve olaylar yok. Hikayenin karakterleri çok derinlikli değiller en azından karmaşık değiller, onlardan ne yapulması bekleniyorsa onu yapıyorlar.
Hem yaşadığı kasabada hem çalıştığı işinde gerçekleşen ve süregiden değişim, özel yaşamındaki parçalanma Bart Dawes'in dünyasına yol çalışması nedeniyle evinin istimlak edilmesiyle de son çiviyi çakıyor. Bundan sonrası öfke, umutsuzluk ve intikam arayışı.
Ateş Yolu derinlikli karakterler ve derinlikli bir hikaye beklentisinde olmadan okunabilecek King kitaplarından birisi.
OKUDUĞUM EN SERT VE GERÇEKÇİ KING ROMANIYDI!
Küçük yaştaki oğlunun ölümü ve karısından ayrılması sebebiyle akli dengesini yitiren, en sonunda da evinin yıkımını durdurmak için polisle çatışmaya giren bir adamın öyküsü. Kitap o kadar gerçekçi, o kadar iyi kurgulanmış ki... George abiyle birlikte sanki karşılıklı bira içiyordum, sanki onunla birlikte akşamları dışarı çıkıp geziyordum... Kitap sıkıcı mı? Evet. Ama George abinin hayatı aşırı sıkıcı olduğu için sıkıcı :D
BUNDAN SONRASI SPOILER!!!
Hikayeyi etkili yapan şey, George abinin kendi kendine konuşması, ve hayatını batıracak hamlelerde bulunurken (oğlunu temsil eden sesin) "George, ne yapıyorsun?" diye sorabilmesiydi. Bu sayede olayların, düşüncelerin aslında önemsiz olduğunu ve George'un intiharı çoktan kafaya koyduğunu anlıyorduk. George etrafındaki insanlara hep davranışlarıyla ilgili mantıklı açıklamalar yapar, karşısındakiler bu açıklamaların salaklığı karşısında "iyi ama neden?" diye sorar.. Oysa George'un tüm cümleleri manipülasyondur. Zaten işin sonunda intihara çoktan karar vermiştir. İntihar edeceğini anlayan tek karakterse ona bombaları satan zenciydi. George'u dinledikten sonra "sen intiharı çoktan kafana koymuşsun, ve sana bunun için yardım etmeyeceğim" demişti. Bu anlatım tarzı benim ana karakterle özdeşleşmemi sağladı ve finalde onun yaşadığı üzüntüyü bana da yaşattı... DEDEM YİNE DÖKTÜRMÜŞ. OKUYUN OKUTTURUN(Sevemezseniz sıkılabilirsiniz ama)
WHLM, akşam haberlerindeki, “Dawes’in Son Direnişi” ve bundan üç hafta sonra hazırladığı, “Yol” isimli belgesel programla Pulitzer Ödülünü kazandı. Belgesel, 784’ün gerekliliğini veya gereksizliğini inceleyen bir yapımdı. Belgesele göre yolun genişletme çalışmalarının, ne trafiğin rahatlaması, ne kamu yararı, ne de buna benzer bir nedeni vardı. Belediye ya yol yapımı için devletin ayırdığı yardımı bu amaçla kullanacak ya da bundan vazgeçecekti. Şehir meclisi de böyle bir proje yaratarak bu yardımı kullanmayı yeğlemişti. Belgesel aynı zamanda, belediyenin, Dawes’in dul eşini mahkemeye vererek tazminat isteme hazırlıkları içinde olduğunu, ancak koparılacak gürültüden çekindiği için bundan vazgeçtiğini de ortaya çıkarmıştı.
Olayla ilgili enkaz fotoğrafları, hâlâ haber ajansları vasıtasıyla tüm ülkedeki gazetelere ulaşıyordu. Las Vegas’da, işletme okuluna yeni kaydolmuş genç bir kız öğle tatilinde yemek yerken bu fotoğraflardan birini gördü ve bayıldı.
Bütün bu fotoğraflara, yazılanlara ve söylenenlere karşın, inşaat on sekiz ay sonra ve planlanandan önce bitti. Bir süre sonra şehirdekiler “Yol” belgeselini ve Dawes’i unuttular. Pulitzer Ödülü sahibi David Albert de bu unutanlar arasına katılıp yeni hikâyeler ve maceralara daldı gitti. Ama bir kısım insan, çok az da olsa bir kısım insan, haberlerin başındaki görüntüyü hiç unutmadı. Devam eden hayatın gerçekleri bu görüntüyü bulanıklaştırsa da, hiçbir zaman gözlerinden silemedi.