"Demek Türklerin yaşamak hakkı yokmuş!"
Böyle der, Ömer Seyfettin Rumeli'nde yaşanan felaketin boyutunu anlatırken hatıratında.
Bir dönemin, bir savaşın seyrini yaşayan gözüyle belki de en iyi hatıratlardan öğreniriz.Bu kitapta bu minvalde sıkça hatıralardan yararlanarak Anadolu'nun garip çocuklarının elemli türküsünü anlatmaya çalışıyor.Bunun yanında gelen felaketin dönemine ilişkin ilginç sayılabilecek bilgiler ve felaketin genel bakışı da bu kitapta yer alıyor.
Birkaç alıntıyla örneklendirip bitirelim
-Selanikten Manisa mebusu sıfatıyla döndüğümde padişah 5.Mehmet Reşat beni kabul etti."Siz Manisa mebusu olmuşsunuz.Pek memnun oldum.Bu Manisa Arnavutluk'ta mı? " dediğinde kendimi kaybettim.
-Savaş sırasında Osmanlı'nın probaganda faaliyetleri düşman üzerimde etkili oluyor ve düşman "Osman kardeş" deyip teslim oluyordu.Ruslarda bizim siperlere aynı probaganda bildirilerini atıyor ancak bizimkiler okuma yazma bilmediklerinden etkili olmuyordu.
-Türk-Alman ortaklığı birinin felaketi diğerinin ölümüyle noktaladı.
