“Colby ve ben birbirinden kaçarken sürekli yolları kesişen iki savaşçıyız. İkimiz de bu oyunda piyon olarak kullanıldık ve birbirimizi öldürmek için planlandık fakat biz hep kendimizi öldürdük.”
“Hazır mısın Aradia? Hazır mısın tüm cadıların ilki? Zehrimi paylaşmama hazır mısın? diye sordu yılan. Şiir gibi konuşuyordu ve çatalı dili, ileri uzanmaya hazır görünüyordu.
Tıslaması kanında gezinen o karanlık gibiydi.
“Araf seni kendine seçti çünkü ölüm senin yanında diz çöktü.” diye fısıldadı yılan. “Bu gece son akşam yemeği yenilecek ama o sonu yazan olacaksın, yaşayan değil.”