Kurtuluş Savaşı’nın en hararetli günlerinden birinde Halide Edib, Yakup Kadri’yle yaptığı bir söyleşide, onun “Ateşten Gömlek” adlı bir roman yazacağını öğrenir. O sözü duyduğu andan itibaren Anadolu’ya bakarken, Anadolu’yu hissederken sadece “ateşten gömlek” der. İki ay içinde bitirdiği romanı Ateşten Gömlek, bir Kurtuluş Savaşı destanıdır:
Anadolu’nun, yalçın kayalar gibi, insanın kafasına, suratına, âdeta maddî bir acı ile çarpan hayatına girdiğim zaman onu yadırgamamıştım. Göçmüş bir harabe ile kanlar içinde doğan taze şeyi bu emsalsiz ve ıssız ‘dekor’ içinde göreceğimi biliyor gibiydim. Bana öyle geldi ki millet de ben de hep bu günü hazırlamak için geçirdiğimiz şeyleri geçirmişiz ve mazimin hep bu günü anlayan bir manâsı varmış. Yalnız bu duyduğum şeylerin en renksiz gölgelerini bile sanata sokmaya ne arzum, ne de kâbiliyetim vardı. Dağının, çölünün, ovasının, muztarib insanlarının; hepsinin içindeki Anadolu, damarlarımda daraban ediyordu.
