Ölüm Gölgesi Vadisi'nde gezsem bile kötülükten korkmam: çünkü sen benimlesin. Sopan benim desteğimdir. Düşmanlarımın karşısında bana sofra kurdun. Başımı yağladın: Kupam dolup taşıyor. Hayatımın her gününde iyilik ve inayet benimle yürüyecek: Ve ben her zaman Tanrı'nın evinde oturacağım.
- Peki sen ne yapacaksın? diye sordum Gloria'ya.
- İneceğim bu dönmedolaptan. Bıktım bu kepazelikten.
- Kepaze olan nedir?
- Hayat.
- Neden kendini kurtarmayı denemiyorsun. Her şeye kötü tarafından bakıyorsun.
- Bana ahlak dersi verme.
- Hayır ahlak dersi vermiyorum. Ancak hayata karşı tavrını değiştirmen gerekiyor. Biraz yumuşa artık. İlişki kurduğun herkesi etkiliyor tavırların. Mesela beni. Seninle tanışmadan önce, hayatta başarısızlığa da uğrayabileceğimi düşünmezdim hiç. Aklıma bile getirmemiştim. Ama şimdi . . .
- Bana asıl tuhaf gelen, insanların yaşama o kadar önem verip, ölümü hiç takmaması. O büyük bilimadamları hayatı uzatmak için o kadar uğraşacağı yerde, neden daha mutlu bir
şekilde ölmenin yolunu bulmaya çalışmazlar ki sanki?