Erciyes’in yücesini saran aydınlığın gözlerinizi aldığı bir mevsim. Kar yağıyor, göz gözü görmüyor. Ama ötemizdeki dağ, ak tülbentle örtünmüşçesine varlığını hissettiriyor. Kapadokya’nın doğal güzelliklerinin oluşmasında başlıca etkenlerden biri olan Erciyes’in eteğinden başlayıp çanakvari bir biçimde uzayıp giden ovada yol alıyorum. Yönümün yöncüsü o yüce dağ bir külhanbeyi, nazlı bir sevgili, ak tülbentti bir yâr... Uzaklaştığımı sandıkça yakınlaşıyor sanki! Kar dinmiş, güneşin ışıkları uç veriyor; toprağa bakınca bir ışık ağıntısı alıyor gözlerimi. Yeşil, al, kızıl, külrengi toprak... Gümüşi toprak renkten renge bürünüyor bir anda.