Austerlitz
W. G. SebaldSözler ve Alıntılar
Ama zaten hayatımızdaki neredeyse bütün önemli adımları, ne olduğu belirsiz bir içtepiyle atmıyor muyuz?
en iyi tasarılarımız, ne zaman ki onları hayata geçirmeye başlasak, her zaman tam karşıtına dönüşürler.
En etkileyici cümle şuana kadar okuduğum yerde...
... 1inin yokluğuna, kendi yalnızlığımıza ihtiyaç duyduğumuz doğru değildir, dedi Marie.
Doğru değildir.
Bilmiyorum neden korkuyorsun, ama korkan 1tek sensin. Zaten her zaman biraz uzaktın, bunun pekala farkındayım,
ama şimdi sanki 1eşiğin önünde duruyor da, onu geçmeye cesaret edemiyor gibisin.
... oysa gerçek başka yerde, henüz hiç kimsenin keşfedemediği kuytu 1köşede...
... öyle dışarı bakarken hafızamın derinliklerinden bir yerden, gerek Bala'da vaizevindeyken gerek daha sonraki hayatımda sık sık gördüğüm 1rüyanın anısı canlandı, rüyamda nereye gittiğimi bilmeden tamamı karanlık ormanlarla kaplı, uçsuz bucaksız ve isimsiz 1ülkeden geçiyordum ve şimdi yavaş yavaş anlıyordum ki, dedi Austerlitz,
bu dışarıda gelip geçen manzara, beni yıllardır huzursuz eden görüntülerin aslıydı...
hayatımızın bütün anları tek 1mekanda 1araya gelmiş gibi hissediyorum, sanki gelecekte yaşanacak olaylar da şimdiden varlık kazanmışlar da onlara gelmemizi bekliyorlarmış gibi hissediyorum,
tıpkı 1daveti kabul ettiğimizde belli 1saatte belli 1evde beklendiğimizi bilerek oraya gitmemiz gibi...
Konuşmaya ara verdiğimiz zamanlar ikimiz de 1dakikanın geçmesinin ne kadar uzun sürdüğünü fark ediyorduk, yargının kılıcına benzeyen bu ibrenin ilerleyerek 1saatin 1sonraki altmışta 1ini, kalbimizi neredeyse durduracak kadar tehditkar 1titreme ile gelecekten ayırması, bunun olacağını önceden biliyor olmamıza rağmen, bize her seferinde korkunç geliyordu...