Ay Işığı Sokağı - Mürebbiye - Görünmeyen Koleksiyon
Stefan ZweigEn Yeni Ay Işığı Sokağı - Mürebbiye - Görünmeyen Koleksiyon Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Ay Işığı Sokağı - Mürebbiye - Görünmeyen Koleksiyon sözleri ve alıntılarını, en yeni Ay Işığı Sokağı - Mürebbiye - Görünmeyen Koleksiyon kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz."Bu küçük yan sokaklar büyük şehrin yoksul bölgelerinde saklanmak, kuytuda kalmak zorundadırlar çünkü parlak pencerelerin ve seçkin vatandaşların içinde bulunduğu parıltılı ışıklı binalarda yüzlerce maskenin altında gizlenen kusurları cesaretle ve utanmadan söyler bu sokaklar."
Sayfa 12 - Ay Işığı Sokağı
"Aşık olmanın hep mutluluk veren bir şey olduğunu düşünmüşümdür."
Sayfa 51 - Mürebbiye
Mutlu olup olmadığını kimse bilmiyordu,
belki kendi bile bilmiyordu.
"Kalplerine giden kapılar kapanmıştı ve belkide yıllarca kapalı kalacaktı...Dün onların çocukluk dönemlerinin son günüydü. O öğleden sonra kızlar birden büyüdüler."
Sayfa 77Kitabı okudu
“Gerçi anılara inanmam ben. Yaşanmış, bizi terk edip gittiği o anın içinde yaşanmış, bitmiştir. Şiire gelince, o da yirmi, elli, yüz yıl sonra aynı şekilde yok olup gitmiyor mu? “
{ Mürebbiye }
Kızlar, mürebbiyeleri yada artık onlara yabancı olan anne babaları için ağlamıyorlardı; bu, ürkütücü biçimde bugün ilk kez görüp yaşadıkları, önlerinde bulunan meçhul hayatın korku ve dehşetinin getirdiği sarsıntıydı. Şu anda daha yeni yola çıktıları, içinden geçmeleri gereken karanlık, tehlikeli ve kasvetli bir orman gibi önlerinde uzanan hayattan korkuyorlardı.