İlk baharın sonlarında akşam vakitlerinde Çiçek açmış meyve ağaçlarından oluşan bahçede dolaşmayı severdim. Renkli polen tozlarıyla dolu narin çiçeklerine bakar ve kendimi hayat ve evrenle barışık hissederdim. Hafif esintide yaprakların yatıştırıcı sesini dinlemek, benim için, yaratılışın ihtişamına dair bir içgörü sunardı. Akşam geceye dönünce bahçede, özellikle de gökyüzü açıkken oyalanmayı severdim.