Tirat: Yazı veya konuşmada bir düşüncenin kesintisiz gelişimi. (tdk)
Kitabın ismini ilk duyduğumda bir hüzün sardı içimi. Sanki son konuşmasıymış, son sözlerini söyleyecekmiş gibi. Okumaya başlayınca teselli etti beni lakin çevirdiğim kitap yaprakları değil de takvim yapraklarıydı sanki.
Yaşlandığını söyleyip kendisini batan fakat bir süre daha su yüzünde kalan bir gemiye benzetirken yüzümdeki ifadeyi görmüş olacak ki Karabatak'tan bir mısrayla set çekmeye çalışıyor önüne hüznümün: "Battığı yer ölüm çıktığı yer aşk"
Aşk olsun, mürekkebi bol olsun, daim olsun, "çıktığı yer aşk" olsun şairin.
Ay ve tirat, ayın ışığı güneş sayesinde. Bir yıldız olarak ay, bir uydu olarak ay, ölen ve yeniden doğan ve geceleri gündüz eyleyen, denizleri çoşturup sakinleştiren ay.
"Ay katılınca
Şarkılara ay katıyor çocuklar"
Düğümlerken bir bölümü diğerine,
vagonları gibi trenin, çekiyor bizi sonuna doğru kitabın.
Kitabın mı yalnız?
Son mu başlangıç?
...
"Selamlayın melekleri yerlere kadar"