Ay ve Altı Peni başlangıçta çok fazla ilgimi çeken bir kitap olsa da sona doğru durağanlaştığını düşünüyorum. Strickland karakterini belli bir nokta da anlasam bile tamamen çözebildiğim bir karakter asla olmadı, sanata olan tutkusu ve gözünün başka bir şeyi görmeyişi aslında hayata karşı verdiği disiplin savaşında beni gerçekten şaşırttı, fakat insani duygulardan arınmış gibiydi; neden bilmiyorum bana Diyojen'i anımsattı bir noktada. Tavırları, davranışları ve konuşma biçimiyle beni gerçekten hayrete uğratan bir karakterdi. Romanın geri kalan karakterleri silik bırakılmış aslında, tamamen odak Strickland'de. Yine de aldığı kararlarda emin adımlar atması Strickland'de sevdiğim bir özellikti. Diğer karakterlerden bahsedecek olursak, Stroeve...gerçekten bu kadar iyimserliğin kötülüğünü gördü diyebilirim tamamen. İnceleme yazmakta pek iyi değilim fakat genel olarak beklediğimi bulduğum bir kitap değildi özellikle de son 50 sayfası. Kitapta beğendiğim birkaç alıntı oldu tabii ki onları da buraya iliştireceğim.
''Tanrının değirmeni ağır işler, ama son derece iyi öğütür.''
*
''Kimi zaman insanlar büründükleri maskeyi öyle kusursuz taşırlar ki gerçekten zaman içinde göründükleri kişi haline gelirler. Ama yazdıkları bir kitapta ya da yaptıkları bir tabloda asıl kimlikleri tüm çıplaklığıyla çıkar ortaya. Ondan sonra başka biriymiş gibi davranmaları sadece aptallıklarını sergileyecektir.''
