Aydınlanma Değil, Merhamet! Gogol'ün İzinde 1.kitap Alev Alatlı
"Bir sabah uyanıyorsunuz ve yoksunuz. Aynaya bakıyorsunuz, yüzünüz aynı yüz, elleriniz aynı eller... Bedeninizi yokluyorsunuz, orada duruyor... Ama siz hükümsüzleştirilmişsiniz, yoksunuz... Tapındığınız Allah'ın kitabı da dahil olmak üzere her şey, herkes değişmiş, tanımıyorsunuz... Rusya'ya ve bana böyle oldu."
Gogol'un İzinde dörtlüsünün Rus kahramanı, Prens Aleksi Kristovoviç Zelenski'nin dediği gibi: "Diriliş, ancak isteniyorsa gerçekleşebilir; ancak o zaman mümkündür."
Bendeki Rusya bilgisinin malumat seviyesinde kaldığını bana öğreten kitap. Rusya ve Rus lar ustaca ve büyük bir bilinç ile bu kadar anlatılır ve yazılabilirdi.
'Derin Rusya'nın insanlara dayattığı yaşamı görüp aklımı kaçıracak gibi olduğumda daha da arttı. Başlı başına bir mucize olan hayatın böylesine horlanması, çarçur edilmesi, insan sıfatını taşımaktan uyandırdı'
Kitaptan 11 Alıntı
Ortodokslar oyunu kurallara boş verip oynuyorlar, bilim ise tüm zamanını kuralları bulmaya harcıyor.
Aydınlanma Değil, Merhamet!, Alev Alatlı (Sayfa 65)
Şeytanın hangi ulusun üniformasını giydiği önemli değil, bir vakıa olduğu reddedildiği, yok sayıldığı sürece ne kadar savaşırsan savaş kaybetmen kaçınılmazdır.
Çok, dedim. Biz de halk müziği deriz ama korkarım Türkiye'de yeterince özen görmüyor. O her yerde öyle, dedi Winkler. Bazıları kaba bulsalarda, halk müziği tarihin parçasıdır. Köylü sınıfın kadim ve anonim müziği, kent müziğine benzemez. Kent müziği resmi, şık, bazen de uzmanlık işi, günün modasına uyar. Charles amca, Pete'in babası, müzikologdu. Seeger'ların evlerinde Çin müziği bile dinleyebilirdiniz ki, o yıllarda böyle şeyler bulmak çok zordu. Yıllar sonra anladım ki, büyük eserlere imza atmak istiyorsanız İrlanda, Ağrı-Amerikan ya da Türk, kendi müziğinin köylerinden yola çıkacaksınız. Charles yerlilikten bahsederdi, insanlara ulaşmak istiyorsanız, onların bildikleri müzikten yola çıkacaksınız.
Demek istediğim, eğer erişmişlik, içtenlik, güvenlik, özgürlük, huzur diye tanımlıyorsak ev'i, ki ben öyle yapıyorum, benim evim onunla birlikte olduğum zaman parçasıydı, mekan değil. Mekan her yer olabilirdi. Bir otomobil, Bir otel odası, bir ağacın altı, bir toplantı salonu. Gözlerine ulaşabildiğim her an evimdeydim. Dördüncü boyut. Bizim evimiz dördüncü boyuttaydı.
Sovyet döneminde biz çalışır gibi yapardık, onlar da bize maaş verir gibi yaparlardı.
Korkarım ki siz Ruslar insanlığın ne olabileceğini gösteren örnekleri öylesine hızlı tüketiyorsunuz ki, seyri sülukü değerlendiremez, uruç'u tanıyamaz oluyorsunuz Madam. Ve böylece, Aleksi'nin dediği gibi, en muhteşem zaferlerinizden geride, sorumluluğunu kadere yüklediğiniz bir enkaz kalıyor. Dilimin ucuna kadar geldi ama söylemedim: Batı'ya bir enkaz olarak teslim ettiğiniz Rusya gibi.
Bizans'ın en önemli kültürel başarısının, Hıristiyanlığı Slavlara taşımış olduğu söylenir.
Theresa, Rusların bir isim günleri bir de doğum günleri olduğunu, o günün Aleksin'nin isim günü değil, doğum günü olduğu açıkladı. Isim günleri doğum günlerinden daha önemlidir çünkü Ortodoks Rusların hepsi isimleriyle vaftiz edilirler.
Eski bir Rus geleneği vardır; yola gidecek yolcu, kapının eşiğinden dışarı adım atmadan önce birkaç dakika sessiz durur, geride bıraktığı eve dağılmış olan ruhunun toparlanıp bedenine girmesini bekler.
Rusya’da edebiyat, bizdeki gibi bir tür extra, kişinin hayatı ve temel meşguliyetleri çerçevesinde bir aksesuar değil. Rusların derin bir tutkuyla bağlı oldukları yaşam-yetişme biçimleridir.
