Nazım Hikmet in Aydınlık dergisinde yayımlanan bütün şiir ve yazıları
Aydınlıkçı Şair Aydınlıkçı Yazar Nazım Hikmet
Nazım Hikmet RanQuotes
"Aydın Aydınlık Ay-dın-lık.
Aydın aydınlığım benim
Gökte ay gibi değil.
Gökte yay gibi gerilen ay gibi aydınlatmıyorum
tepeden
Toprakta sınıfların kavgasını.
Bağlıyım ben
Çamurlu kanlı kara
Topraklara.
Ben o topraktaki kavgadan doğdum,
İçindeyim o kavganın,
İçinden aydınlatıyorum ben o kavgayı:
Biz görelim,
Onlar
Kör olsunlar
diye!
Evet onlar
On-lar"
Sayfa 17 - Oda Yayınları - Aydınlık (Aydınlık, sayı 25) - 1924
"Heyecanımızda
Şaha kalkan bir atın
Deli
Çizgileri
Yok.
Heyecanımız
Rayların üstünde kayarken bile
Çelik heykelini kaybetmiyen
Bir
Lokomotif.
Öyle bir lokomotif ki
En küçük çivisinin
Çakılması için
Her kıvrımı materyalist beynimiz
Açılıp kapandı dökümlerle,
Muadele hallettik
Onu kuvvette tekamül gibi yükselttik.
O bizim şuurumuzun oğlu
O kadar bizim ki
Ezmek istediğimizi
Raylarına konulan bir bakır onluk gibi ezer
Fakat
Bir an bile bıraksa altına çektiğimiz yolu
Parçalanır;
Çünkü o sade bizim
Sade bizim şuurumuzun oğlu"
Oda Yayınları - Heyecanımız - (Aydınlık, sayı 26)
Aydın aydınlık ay-dın-lık !
Aydın aydınlığım benim.
Gökte ay gibi değil,
gökte yay gibi gerilen ay gibi aydınlatmıyorum tepeden
toprakta sınıfların kavgasını !
Bağlıyım ben :
Çamurlu, kanlı, kara topraklara !
Ben o topraktaki kavgadan doğdum, içindeyim o kavganın,
içinden aydınlatıyorum o kavgayı.
Biz görelim
Onlar kör olsunlar diye !
Evet onlar,
on-lar... kof çınarlar gibi karanlıkta sallanıp yıkılırken,
ateş aydınlığımın altına koyarak
oyarak gözbebeklerinin deliğini,
aydınlatıyorum
köklerine saplanan baltamızın çeliğini !
Aydın aydınlık ay-dın-lık !
Çok boyanıyorsun kadınım, çok boyanıyorsun.
Bana inan: Bu yüz göz yaraşmıyor sana... Kan boyalı ağzın adam yemiş gibi. Çocuğun varsa, onu sen
bu dudaklarla nice öpebilirsin? Kocan, nişanlın, sevgilin varsa, onlar senin bu dudaklarını nasıl öpsünler?
Ölüm; en derin, en geniş bir anlayışla; kımıldanmamak, değişmemek, durmak demektir. Kımıldanmayan, değişmeyen ne var? Yerin yedi kat dibindeki taş parçasından tut ta göklerin sonsuzluğunu çizen kartallara dek, bir bardaktaki sudan kafandaki düşünceye dek, madde, başsız sonsuz bir kımıldanış, değişiş, bir gelişme bir devrim içindedir. Sen de onun içindesin.
Heyecanımızda
Şaha kalkan bir atın
Deli
Çizgileri
Yok.
Heyecanımız
Rayların üstünde kayarken bile
Çelik heykelini kaybetmiyen
Bir
Lokomotif.
Öyle bir lokomotif ki
En küçük çivisinin
Çakılması için
Her kıvrımı materyalist beynimiz
Açılıp kapandı dökümlerle,
Muadele hallettik
Onu kuvvette tekamül gibi yükselttik.
O bizim şuurumuzun oğlu
O kadar bizim ki
Ezmek istediğimizi
Raylarına konulan bir bakır onluk gibi ezer
Fakat
Bir an bile bıraksa altına çektiğimiz yolu
Parçalanır;
Çünkü o sade bizim
Sade bizim şuurumuzun oğlu
"Fakat
En büyük tehlike
En büyük keder
Kıramaz birbirine kenetlenen kolların zincirini
Kenetlenin! Öldü 
Vladimir İlyiç Lenin!"
Oda Yayınları - Ustamızın Ölümü - "Yarınki sınıfsız cemiyette her yeni doğan çocuk/ Bulacak kendi maddesinde Lenin'in şuurunu!"