"Ayna Korkusu", Tarık Ali'nin 'bir Avrupa romanı'yazma girişimi diye nitelendirdiği ve 1920'lerden bugüne değin solun macerasını bütün yükseliş ve düşüşleriyle harmanlayan bir romandır. Yeni ve birleşik Almanya'da sosyalist inançlarından vazgeçmeyi kabul etmediği için işinden olan eski muhaliflerden Vlady, kendine yabancılaşmış oğlu Karl'a yazdığı mektuplarla, kendi ailesinin komünizmle uzun ve tutkulu ilişkisinin ne anlama geldiğini anlatmaya çalışır. Roman ilerledikçe Vlady, yirminci yüzyılın siyasal altüst oluşları içerisinde Bolşevik Devrimi'nin uyandırdığı umutları ortaya koyar ve komünizme ihanet edenlerin katlanılmaz gerçekliğini gözler önüne sermeye çalışır.
Bu aynı zamanda, devrime bütün bağlılıklarıyla Çeka'da görev yapmaya başlayan beş L'nin, bu beş L içinde yurt dışı istihbarat örgütünün şefi olup Kim Philby'yi örgütüne katan Ludwik'in ve Ludwik'e duyduğu aşk ancak komünist ideale bağlılığıyla eş tutulabilecek olan Vlady'nin annesi Gertrude'un hikâyesidir.
Derin bir siyasal kavrayış gücü ve duyarlılıkla da kaleme alınmış olan "Ayna Korkusu", orta ve bütün Avrupa'nın yirminci yüzyılı boydan boya kesen olağandışı tarihini, Soğuk Savaş'ı öteki taraftan yaşayanların perspektifinden anlatmasıyla da tam bir Avrupa romanı olma niteliği kazanmaktadır. Tarık Ali'nin bütün bu serüvenden çıkardığı düstur ise, "Tarih kötülük yapmaya devam etse bile, pes etmeyin," şeklindedir...
(Tanıtım Bülteninden)
1920 lerden bugüne kadar sol' un evrimini anlatan siyasi bir romandır...
siyasi okumalar yapan arkadaşlara bu kitabı tavsiye ederim..
vedat türkali de tavsiye ederim..
Kitaptan 16 Alıntı
Kaderime lanet etmemeye çalışıyorum ama bunda çoğunlukla başarılı olamadığım açık.
Ayna Korkusu, Tarık Ali (Sayfa 1 - Everest yayınları)
Dünyanın şimdi arayıp umut ettiği şey, kalbim için tümüyle yabancı artık..
iç daraltan düşünceler geçiyor
Istırap içindeki zihnimden
Uzun tomarını acıyor önümde sessizce,
Heyhat! Okurken hayat hikayemi iğrentiyle
Silmiyorum bu hazin satırları, ne kadar titresem,
Lanet etsem, acı gözyaşları doksem de.
Puşkin
"Ludwik asla diye bir sözcük olmadığını ve yaşadığımız dünya gibi bizlerinde sürekli değiştiğimizi söylerdi."
Bütün arzularımı geride bıraktım,
Rüyalarım ve ben uzaklaştık;
Sadece hüznüm bütün artık,
Boş bir kalbin hasadı.
Acımasız bir parçalanışın fırtınaları
Çiçekli tacımı dağıtmış
Yapayalnız bir ıssızlık içindeyim
Sonumun gelmesini bekleyerek
Ilhamın uçup gittiği uykusuz uzun geceler
Tabula rasa.
Sonra rasgele hayaller uçuşur
Uysal düşünceler gelip geçer.
Çoğu gece böyle
Sonra, ayda bir...
Haye, abartmıyorum
Altı ayda iki...
Bir kıvılcım.
Kalem kağıt üzerinde kayar
Çok geçmeden dolar sayfa
....
Umutsuz bir insan hiçlikte her şeyi okuyabilir...
"Sen hiç arkadaşsız kalmadın, Vlady."
"Ama o günlerde arkadaşlığın bir anlamı vardı. Şimdi insan birine rastlıyor ve sonra onu sonbaharda ağaçların yapraklarını dökmesi gibi bir yana fırlatıp yoluna devam ediyor.
Yaşamda öyle anlar vardır ki, bir tek gerileme bir başkasını teşvik eder; tıpkı yerinden kopan küçük bir kayanın heyelan başlatması gibi.
Kaybedilen kadında mı, yoksa kazanılan da mı
Daha çok takılıp kalır hayal?
Yanıt kaybedilense, kabul et döndüğünü
Gururdan, korkaklıktan ya da
Bir zamanlar vicdan denilen
Büyük labirentten.
Ve bellek yinelendiğinde, güneş
Tutulur ve gün gözden kaybolur büsbütün.
Yeats.
