"İnsanlar aynadır birbirlerine… Bazı aynalarda kendine aşık olur insan… Bazı aynalarda ise kendinden kaçar… Biz tam da şimdi, o paramparça olan aynanın cam kırıklarında kendimizi bulduk!”
Yaşadığım ayrılıkla paramparça olan aynanın her bir cam kırığında, kendimi buldum. Parçaları birleştirdikçe buğu giderek kayboldu. Şimdi karşımda duran bu yekpare aynada gördüğüm ise kendi billur yansımam…
Herkes dünyaya tek başına geliyor ve son yolculuğunu da yine tek başına yapıyor. Yalnızca bu ilk ve son anlarda yalnızlığın kendine ait bir mutlaklık hali söz konusu aslında, geriye kalan ömür denilen ve her birimiz için farklı sürelere yayılmış olan o zaman dilimi boyunca, yalnızlığı kendimiz yaratıyoruz! Bu alanda hiçbir konuda özgür olmadığımız kadar özgürüz.
