Ayrılık Valsi Milan Kundera
Genel olarak yedi kişinin hayatlarını, birbirleriyle tanışmalarını ve etkileşimlerini çok güzel bir şekilde kurgulamış. Edebi dil bakımında güzeldi. Konu ise Zeynep ablanın tabiriyle hafif insanların hırslarını, kişilik zayıflıklarını, psikolojik dengesizliklerini, özlemleri gibi tanıtımdaki yazıdaki gibi ilginç bir valsi izliyorsunuz.
Özel olarak ilk önce benim çok hoşuma giden kısmı dostoyevski'den tanıştığım eski bir dostu yad etmesiydi. Kendi karakteriyle kıyaslamasıyla karşılaşıyorsunuz. Çok karakterli bir duruşu olan karakter sizi şaşkına çeviriyor sonlara doğru. Benim asıl dikkatimi çeken ise çok ilginç zekası olan bir karakterdi. Hayal dünyasının genişliğinden fark edeceksiniz. Genelde kişiliği zayıf karakterleri pek sevmem ama Milan amcanın felsefesi hoşuma gitti için o sıkıntıyı atlıyorum. :D Bence Milan amcayla tanışmanız kanaatindeyim. İki tane çok bilinmeyen kitabını beğendim. Zeynep Ablaya beni bu yazarla tanışmama vesile olduğu için teşekkürlerimi borç bilirim.
Ayrılık Valsi, Kundera'dan okuduğum beşinci kitap. Okuduklarım içinde zirve sayabileceğim kitabı şüphesiz ki "Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği". Onunla başlayınca diğer tüm kitaplar eksik geliyor. Gülünesi Aşklar'a inceleme yazarken de ifade ettiğim gibi bu kitapta da dikkatimi çeken bir husus var: Kundera'nın erkek kahramanları Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği'nin kahramanı Tomas'ın kopyaları gibi. Galiba her Kundera okuduğumda da bu his tekrarlanacak.
"Ayrılık Valsi" benim için Milan Kundera ile tanışma kartviziti oldu. Yazarın adını "Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği" ile duymuştum. Eserlerini okumadan önce hayat öyküsünü okumak istedim. Sanatçı kişiliği, müzik ve sinemaya olan ilgisi, siyasete karşı kayıtsız kalmaması, felsefeyle içli dışlı oluşu benim için gözden kaçırılacak ayrıntılar değildi yazarı tanımam noktasında.
"Ayrılık Valsi"nde de yazarın yaşamından izler olduğu kanısındayım. Her bir karaktere kendinden bir şeyler katmış Kundera.
Bana en çarpıcı gelen karakter "Jakub" oldu. Yaşamı sürekli sorgulayan bu adam, ân geliyordu ki kendini "Raskolnikov" ile mukayese edebiliyordu.
Milan Kundera kendi ülkesinden ayrılmak zorunda kalışıyla bir parça Jakub oluyordu gözümde, özellikle de siyasi bir sebeple olması bana bunu daha kuvvetli bir şekilde düşündürüyordu.
Zaman zaman müziğe olan ilgisiyle kitaptaki trompetçi oluyordu. Estetik kaygılarıyla, sağduyusuyla da Bertlef...
Küçücük bir kasabada, birbirinden çok farklı karakterlerin müzikle harmonisi "Ayrılık Valsi". Duyguların kimi zaman üst perdeden, kimi zaman da cılız dokunuşlarla bir valse eşlik ettiği.
Herkese keyifli okumalar.
Kadim dostlar olan kitaplarla kalın... :)
Kitaptan 26 Alıntı
"İnsan bir parça zeki doğmuşsa, doğuştan yabancıdır..."
Ayrılık Valsi, Milan Kundera
"Sevgili dostum, aşırı bir aşk, suçlu bir aşktır..."
"Eskiden, alışılmışı küçümsediğini sergileyip herkesi kendisine hayran bırakmak için, sırtında yırtık bir paltoyla Atina sokaklarında dolaşan bir sinik filozof vardı. Bir gün Sokrates ona yaklaştı ve şöyle dedi: 'Kendini beğenmişliğinizi paltonun yırtığından görüyorum.' Sizin pisliğiniz de, bayım, bir kendini beğenmişlik ve kendini beğenmişliğiniz de pis."
Bu ülkede insanlar sabahlara saygı göstermiyorlar. Uykularını bir balta vuruşuyla kesen bir çalar saatle kendilerini kabaca uyandırtıyorlar ve hemen uğursuz bir aceleciliğe bırakıyorlar kendilerini. Böylesi şiddet hareketiyle başlayan bir günün devamının nasıl olabileceğini bana söyleyebilir misiniz? Çalar saatlerinin her gün küçük bir elektrik şoku geçirttiği bu insanların başına ne gelebilir? Her gün şiddete alışıyorlar ve her gün zevki unutuyorlar. Bir insanın yaradılışını oluşturan, inanın bana, bu sabahlardır.
Kıskançlık zorlu bir diş ağrısı gibidir. İnsan kıskançlık duyduğu zaman bir şey yapamaz, oturamaz bile. Ancak gidip gelebilir. Bir noktadan öbürüne
İnsanda tiksinti duymama yol açan bir şey varsa o da acımasızlığının, alçaklığının ve dar kafasının lirizm maskesine bürünmeyi başarmasıdır.
Kıskançlık zorlu bir diş ağrısı gibidir.
Adalet
"Adalet insanca bir şey değildir. Kör ve acımasız yasaların adaletidir ve belki başka bir adalet daha vardır, üstün bir adalet, ama o benim için anlaşılmaz bir şey. Yeryüzünde hep 'adaletin dışında' yaşadığım izlenimini duyuyorum."
Yitirme korkusu
"Direksiyonu tutuyordu, kendine güvenen güzel bir kadın olduğunu duyuyordu, şunu da düşünüyordu: Onu Klima'ya bağlayan gerçekten aşk mıydı, yoksa yalnızca Klima'yı yitirme korkusu mu? Ve bu korku baştan beri aşkın kaygılı bir biçimi değil miydi? Zamanla aşk (yorgun ve bitkin) bu biçimden kurtulup çıkmamış mıydı? Sonunda bu korkudan, aşktan yoksun korkudan başka şey kalmamış değil miydi? Bu korku da kaybolursa geriye ne kalacaktı?"
Tanrı, kadınların yüreğine öbür kadınlardan nefret etmeyi aşıladı, çünkü insan türünün çoğalmasını istiyordu.
