Ağrılar səngimir, xatirən haqqı
Yox... indi ayrılmaq vallah günahdı.
Çöldəki fevrala yaxşı-yaxşı bax
Gör bir qol saatında necə donur vaxt.
Bir də bundan belə ömrün buz içər...
Canından soyuq bir sızıltı keçər
Boşalar qolların, çiynin, biləyin
Qəfildən əl-qolun cismindən köçər.
Toplarsan özünü bütöv olarsan
Yalandan bir ailə, bir ev
biz əlifbanı sevgi məktubu yazmaqçün öyrənmişdik
bunu 3-cü sinifdə oxuyarkən anladım.
dəftərimdən qopardığım vərəqə iki söz yazmışdım:
“sənin adın+mənim adım”.
rəsm dərsində ürək şəkli çəkirdik bayraqla gerb əvəzinə
ürəyimiz sümük beşiyində yenicə gülürdü onda
onda hələ öyrənməmişdik rəqəmlərin əskinas olduğunu
onda bilmirdik ki,
dördbucaq çəkə
İndi bütün gözləməklər qapında ölüb Day o gəlmir deyə,
pəncərən kor qalıb, qapın da ölüb...
Elə bil saçın da onu tapmaqçün uzanır harasa... harasa
gedir Sənin bədəninin özü evdədir geyinib yarısı harasa
Hər insanın qarşısına onun üçün hər şey etməyə hazır olan bir şəxs mütləq çıxır və həmin insan mütləq o şəxsin qədrini bilmir: həyat belədir, başqa cür olmur.
Demək istəyirəm ki, insanın hansısa arzusu onun öz beyninin məhsulu deyil. İnsana müəyyən həyat standartları təklif olunur, o da buna uyğun həyatını qurur.
Biz əlifbanı sevgi məktubu yazmaq üçün öyrənmişdik
Bunu 3-cü sinifdə oxuyarkən anladım.
Dəftərimdən qopardığım vərəqə iki söz yazmışdım:
“sənin adın+mənim adım”.