Feminizmin unuttuğu bir gerçekliği vurgalayan bir yapıtla karşı karşıyayız.
Kadının itilmişliği,yoksulluğu, yoksunluğu üzerine kurulu politikaların göz ardı ettiği nokta : Toplumsal değişimdir.
Sorun Ayşegül'ün ya da başka bir kadının sorunu değil;ÇAĞIN BAŞ DÖNDÜRÜCÜ DEĞİŞİMİ KARŞISINDA DEĞİŞMEYEN, DEĞİŞİME BİR KAYA GİBİ DİRENEN TOPLUMSAL YAPIDIR.
Ayşegül el bebek gül bebek büyütüldü. Aç kalmadı, susuz kalmadı, evden dışarı tek başına adım atmadı. Yapması gereken ve kişiliğini bulmasına yardım edecek pek çok eylemi ailesi onun adına ve onun yerine gerçekleştirdi. Ayşegül düşünmedi; çünkü yerine annesi, babası zaten düşünüyordu.
Ayşegül evlendi, zengin bir yaşamda düşünmesine ve yapmasına gerek yoktu. Zaten yaşadığı toplum da bireyin düşünmesini ve yapmasını isteyen bir toplum değildi.
Bir de kocası vardı artık. O, Ayşegül'ün yerine düşünebilirdi, çalışabilirdi, kendini var edebilirdi.
Ayşegül nasıl var olacak?
Boşandı.
Bir köpek yavrusu gibi kulağından tutulup kapının önüne koyuldu.
Ciyaklamaları beyhude !
Ayakları üzerinde durmasını öğrenecek ama ne pahasına.
