Az Kalan Gölge
Güray SüngüYorumlar ve İncelemeler
Az Kalan Gölge
“İnsanlar çoğunlukla inanmayı seçer. Çünkü ‘red’ savaş gerektirir. İnanmak için teslim olmak yeterlidir.”
“İnsan yaşadığı histe esirdir”
“İnsan kendi garipliğini başkasından duyunca kendisinden korkmaya başlıyor. İnsana zaten kendi garipliği gariplik gibi gelmez ki. Başkasından duyar, başkasından öğrenir”
Garip, çok garip, fazlaca geren, çokça kötü hissettiren bir kitap okudum. Bu kitabın yetkinsizliğinden değil; bilakis kitabın yetkinliğinden... Kitabın hissettirmek istediği bu idi. Ama güzeldi. Korkarak başlamıştım, aralarda güldüm, çokça düşündüm, karamsarlaştım, gerildim. Korktum ama soru işaretleriyle bitirdim. Neydi okuduğum?
Gıpgri bir hava mi soludum, kapkara bir karanlığın içinde kendimi mi kaybettim, sarı ışıklarda yolumu mu şaşırdım, hayatımda herkes olmasına rağmen yapayalnız mi kaldım... Yoo yoo; hiçbir değil. Olsa olsa yapayalnız, soğuk bir evde, açlıktan ölmenin tefekkürünü yaşadım. Bilmiyorum...
Öyle yâ da böyle bitti. Güzel miydi? Değişikti. Çok şey diyerek anlatmak istiyorum ama susarak anlatmak, ancak kitabın hakkını verir gibi gibi... Bilemedim. O değil de... “Dünya çok netti. Kaybolmak imkânsızdı.” 
Az Kalan Gölge 
Güray Süngü
"Çöküş içe doğrudur, bu yüzden tamamlanana kadar kimse farketmez".
Bir garip Osman. Bakmayın siz garip dediğime, aslında oldukça zeki, başarılı, hiç çalışmasına gerek kalmadan tıp kazanmış da biri. Ama yetmemiş yetinememiş. Hayat denen mecrada yaşamadığını hissetmiş. Ailesiyle fikren, fiziken, zihnen ayrı düşmüş. Kopmuş. Hayatı ararken hayattan kopmuş. Sonra bir bağ kurmuş. Babası vefat edince, ki vefatından da sonradan haberi olmuş, babasının çiçeği peygamber kılıcını yanına yaren edip, kuru yük gemilerinde dünyaya açılmış. Bir bakmış dünya var. Sonra dünya yokmus, görmüş. Dünyayı dolaşmış, dünya da onun ayaklarına dolaşmış. Açılmış, yürümüş, bilmediği bir şeyi bulmak için yürümüş de yürümüş. Çiçeğini kendine ev yapmış. Evim demiş. Hayata bağlayan tek şeye sahipmiş. Para umrunda olmamış. Varla yetinmiş. Yoka gocunmamış. Sonra taa Amerikalılardan sürülmüş, memlekete İstanbul'a dönmüş. Seneler sonra annesinin ölüm haberini de almış. Onu hayatta (!) tutan hayali de onu terketmiş. Hayatı seyrederken, seksen üç günde tükenmiş. Garip bir Osman. Osman gariban değil. Cevap ararken bulamadığımız sorular Osman. Sorularını bile bilmediğimiz hayat Osman. Ben yerinde olsaydım, diye başlayıp insanın kendisine sorular sorduran Osman.. Gölgesi az kalmış Osman'ın hayat hikayesi diye okursanız, biyografiden öteye gidemez. İçinizdeki Osman'ın hikayesi bu kitap. Güray Süngü beni yine benden aldı. Nasıl bir söz dizilimi.. Her kitabı ayrı lezzetli.. Nasıl teşekkür etmeliyim? Ya da minnetimi içimde saklayayım. Heyecanlı oluyor. :)
bir güray süngü klasiği…
Ait olamayanların romanı... Güray Süngü yine kendine has tarzıyla konuşmuş. Olay, kurgu bahane... Dil, bilinç akışı, sorgulama, arayış,zihin yolculuğu şahane.
İbrahim'in Kaybettiğini Bulmasıdır kitabında olduğu gibi bir kendini arayış hikayesi var. 
Pencereden kitabındaki Ayhan'ın ruh hâli var.
Osman karakterinin çocukluğundan başlayarak hayatı üzerinden gidiyor. Okuyor, bırakıyor. Calışıyor, içine sinmiyor. Yola çıkiyor, varamıyor. Hiçbir şeye bağlanamayınca, bir çiçeğe bağlanıp onu ev sayıyor.
Babası ile ilişkisi çok etkileyici. Olmayan bir ilişkinin yarası ancak bu kadar güzel anlatılır.
Zaman zaman gözüme çarpan şair ve metinlere atıflar da( C. Zarifoğlu , C. Süreya. Anna Karanina vs. ) güzeldi. Ayrıca Ülkenin yakın siyasi tarihine de çok ufak dokunarak umursamaz tavırla üstünden geçiyor. Osmanca tavırla yani.
Güzel, dokunaklı bir hayat okudum. Ne yazsa okurum sanırım.
