Ahlakın Soykütüğü'nde Nietzsche, dünyayı reddetme arzusunun münzeviler ve ilk keşişlerin tutumlarındaki gibi yalnızca bir el etek çekme olmadığını, hemen göze çarpmayan bir güç istenci tezahürü olduğunu kanıtlamaya girişen temel bir asketizm eleştirisi ortaya koyar. Böylece, asketizmin ilk anlamının kendi üzerinde hakimiyet kurmak olduğunu -dolayısıyla da başkaları üzerinde politik iktidar sahibi olmanın bir önşartı olduğunu- yeniden keşfeder.

Az Yeterlidir