Azad
Serhat KayaFeatured Azad Posts
You can find Featured Azad books, featured Azad quotes and quotes, featured Azad authors, featured Azad reviews and reviews on 1000Kitap.Bir gazetecilik efsanesi Nusret Garo
"Sevdikleri incinmesin diye sürekli kendini feda etmiş, gönlüne aldığı yaralardan ötürü ruhu delik deşik olmuş bir insana ne söylerseniz söyleyin, artık onu daha fazla kıramazsınız. Hayatında hiç fedakârlık yapmamış insanlar, şimdi karşıma geçip bana sevgiden bahsetmesin."
Hatırlamak...
Sıkça hatırlar insan ve hatırlamak büyük bir yorgunluktur. Kendi çocukluğunu, çocukluğundaki insanları, büyüme serüvenini, ilk doğum gününü hatırlar. İlk doğum günü ona ilginin güzel ve gerekli olduğunu öğreten ilk hayat ikaz günü de olmuştur aynı zamanda. 3 – 5 yaşında başlar insan hayatı yük etmeye kendine. Daha kendini anlamadan büyükleri, anası babası ağabeyi ablası beni anla, dediğimi yap, şöyle olsana isimli can yakan kelimelerden üretilmiş kurşunlarını sıkarlar çocuk olan senin zihninin üstüne üstüne.
Cümlelerden sıktıkları kurşunlar öldürmez ama ağır yaralar, ömrünün sonuna kadar beraberinde gelecek olan yeni ağırlıklar olup eklenir zihin çekmecelerine. Önceleri sen de dert etmezsin, eline geleni atarsın çekmeceye. Yürürsün düşersin, kalkarken yerden alırsın kanayan dizinin acısını atarsın çekmeceye, yürümeye devam edersin, ilk sevildiğindeki kalp çarpıntını, ilk öpüştüğün anda hissettiğin o garip duyguyu, sevilip sevilmediğini sorguladığın o ilk günkü gözyaşlarını, ilk reddedilişini, ilk terkedilişinde tekmelediğin taşlı yollardan havaya kaldırdığın hayal kırıklıklarına benzeyen içi boş tozu dumanı, kavga ettiğinde yediğin yumruklara karşılık veremeyişlerinin öfkesini, hakkın yenildiğindeki haklı hazımsızlıklarını ve daha 32 kısım tekmili birden yaşadığın yerli yersiz korkunu, endişeni, keşkeni, ofunu, pufunu atar durursun zihnindeki farklı çekmecelere.
"İşte ben, oturduğu yerden on beş dakika bile kadının toplum ıçindeki kimliğinin ve rolünün yok sayılmasından ,bahsedilmesine tahammülü olmayanları utandıracağım..."
Okuldaki çocuklar; “Hep kuşlar uçuyor, biz neden uçamıyoruz?” der dururlar taklacı güvercinlere bakınca.
Çünkü onlara göre bizim buranın güvercinleri insan gibi takla atabiliyor, o hâlde biz de onlar gibi uçabilmeliyiz.
Aslında mantıklı gibi ama neden olmuyor ve insanlar uçamıyor, gerçekten bunu ben de bilemiyorum.
Belki de kuşlar insandan daha üstündür.
Acaba kuşlarda kız çocuklarını oğlan çocuklarından ayırtıyorlar mıdır? Siz uçmayın, erkek olan kuşlar uçsun diyorlar mıdır?