Amma mən özümü öldürə bilmirdim. Bunu etmək ən doğma adamların işidir. Çünki doğmalar zəif nöqtəmizə bələddirlər, bizi necə öldürmək lazım olduğunu daha yaxşı bilirlər.
Mənim yaşadıqlarımı yaşayan, hiss etdiklərimi hiss eden hər kəs keyiyir. Mənim kimi. Heç nə hiss etmirəm. Donmuşam. İzah edə bilməyəcəyim qəribə hislər keçirirəm. Sanki bütün həyatım, yaşadıqlarım qurğuşun kimi ürəyimin içinə çöküb. Bu duyğuları izah etmək, şərh etmək çətindir. Özümü tanımağa gücüm çatmır. Amma o açıqlaması mümkün olmayan duyğuların ölümsüz bir mənası var. Heç kəsə izah edə bilmədiyin, ancaq sənə əzab verən əcaib duyğular....