Nicelerinin hayâli, umudu, aşkı, sevdâsı, özlemi... Dersaâdet...
Yahyâ Kemal de bir İstanbul âşığı. Ben de onun gibi...
Ağlayarak gidip ağlayarak ayrıldığım Aziz Istanbul'un gönlümdeki yeri hep baki kalacak, sevgim hiç azalmayacak aksine katmer katmer artacak.
Bu kitabı okumak zamanından beri aklımdaydı. İstanbul'a olan özleminiz hat safhaya ulaştığı zaman açın, okuyun. Bana da böyle bir zamanımda ilaç gibi geldi. Tabii özlemimi iyice artırdı orası ayrı mevzuu... Ama kitabı okurken kendinizi kâh surlarda gezinirken kâh Salacak'ta kâh Eyüp'te maneviyatı yudumlarken kâh tarihi bir kahvehanede bulacaksınız.
Yahya Kemal, ilk 40-50 sahifede kısa bir İstanbul tarihi veriyor. Ardından İstanbul'a dair farklı yazıları okuyor dalıp gidiyorsunuz. Eski İstanbul'un özlemi ile yanıp tutuşuyor yazar. İstanbul'un mânâsının korunması gerektiğine defaatle değiniyor. Haklı da ! Gerçi mânâ İstanbul'da hep vardır ve olacaktır. Bulmasını, aramasını bilene tabii...
Okuyun, okutun, İstanbul'u sevin, İstanbul'u sevenleri de sevin...
