Yaratılışı gereği anne sevgisi doğaldır, anne çocuğunu sevmek için bir çaba harcamaz. Baba için durum böyle değildir. Babanın çocuğunu sevmesi için çaba göstermesi, ona zaman ayırması, sevdiğini hissettirmesi gerekir.
Baba sevgisi, güçlü biri tarafından korunduğu ve değer verildiği duygusu uyandırır.
Araştırmalar baba sevgisi gören çocukların daha başarılı olduğunu ve daha sağlıklı bir evlilik gerçekleştirdiklerini göstermektedir.
Babasının ilgi ve desteği bazen çocuğa tıbbî tedâviden daha çok yardımcı olur. Çocuk elbette annesini sever ama babasını da yanında ister. Çünkü onun yanında kendisini emniyette ve korunmuş hisseder. Babanın varlığı ve ilgisi anne-çocuk arasındaki ilişkinin daha sağlıklı olmasına yardım eder.
Karı koca arasındaki ilişki sağlıklı değilse, anne bu boşluğu doldurmak için bütün ilgisini ve sevgisini çocuğuna aktarmakta, bu da çocuğun bağımsız bir kişilik kazanmasını engellemektedir.