Babalar da Ağlar kitaplarını, Babalar da Ağlar sözleri ve alıntılarını, Babalar da Ağlar yazarlarını, Babalar da Ağlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bugün arifedir geldim başına
Dönüp de bakmadın yüzüme baba
El vurdum sevgiyle mezar taşına
Ölmemiş göründün gözüme baba
Epeydir gelmedik ziyaretine
Kapıldık hayatın esaretine
Çıkmadık mutluluk kerevetine
Hiç de sevinmedin sözüme baba
Torunların okulu bitirdi bir bir
Hepsi bir okulda dersini verir
Bilirler yücelik atadan gelir
Onlar saygı duyar özüme baba
El açıp duamız hepsi sizedir
Mekanın cennet olsun arzu sizedir
Adını yaşatma görevi bizedir
Bağışla çok görme nazımı baba
“Özüm babam, gözüm babam seni nasıl döksem kalemin ucundan ruhum titriyorken bir mum alevinde. Ne vakit senli uykulara yatsam düşüm sen, gelir o mağrur yüzün uyanırım, tepeden tırnağa koyu bir hüzün.”
Kimbilir, ne zaman içimizden biri: "para kazanmaktan" başka işe de yaradığımızı fark edecek? İşten izin alıp çocuklarıyla birlikte okul gezisine gitmek isteyen bir babaya kim destek verecek?
Babamızdan geriye boş bir ev kalırdı sahipsiz... Hiç bir bedenin dolduramayacağı köşeler, hiç bir ele yakışmayacak aletler... Sahibiyle göçüp giden bir saltanat gibi, büyüsünü yitirirdi her şey... Ondan kalan ne varsa, kendini kıskanırdı başka ellerden, yakışmazdı onlara. Ve ebediyen sahibini hatırlatıp durmak ister gibi mağrur bakar dururlardı yerlerinden. Babasızlık; evin sahipsizliği, kapıların boşluğu, yolların ıssızlığı, yeni bir hayat gibi gelip yerleşirdi. Artık onun kokusunu, yüzünün ışığını arardık odalarda; eşyalarda elinin sıcaklığını yoklardık. Uzaktan gülümsediğini hayâl ederdik. Sıcak, kapanmaz bir yaraydı ölüm aramızda. Derken, alıştığımızı sanırdık, yalan! Dokunsak kanardı yara.
Çocuğun ruhsal gelişimi için babanın verebileceği iki önemli hediye vardır: "Sevgi ve zaman." Fakat babalar nedense bu konuda çok cimri davranırlar. Çocuk büyüdüğünde çocukluğuna ait en tatlı hatıralar, babasıyla geçirdiği hoş vakitlerdir.
Baba olmadan, babaları anlamanın güç olduğunu düşünüyorum. Babaların uğradığı haksızlığa üzülmüşümdür her zaman. İçlerinde taşıdıkları kayanın ağırlığı bitirir onları. Onlarda anneler kadar sevilmeye, güzel ve ince sözlerle okşanmaya muhtaçtırlar.