"Katia, Katia!" diye kızın ismini tekrarlıyordu.
Katia çocuklar gibi ağlamaya başlamıştı, gözyaşlarının arasından hafifçe gülümsüyordu. Sevilen bir varlığın gözlerinde bu gözyaşlarını görmemiş bir kişi, insanı dünyada bu denli mutlu eden bir olayın olduğunu bilemez.