Turgenyev'in kaleme aldığı nihilizm üzerine yazılmış ilk roman. Dönemin rusyasındaki kuşak çatışmasını; yeni neslin bireysel, gelenekleri yok sayan nihilizmine karşı, babaların soylu değerlerle dolu geleneksel yaşamını konu alır.
Bazarov'un yer yer acımasızlaşan gerçekliği, tüm hiçliği kabullenmesi, babaların oğullara olan yaklaşımı, oğullarını sıkmamak için sevgilerini bile göstermemeleriyle beni fazla etkilemiştir.
Ancak Bazarov'un resmi, kitabı okuyanın aklında misal en az Raskolnikov ya da Kont Vronski kadar net bir biçimde oluşuverir. Anlarız ki bu Turgenyev karakter yaratmakta son derece ehildir.
Ezberlerimiz bize kallavi bir sesle "Gerçekçi roman yazarı Turgenyev" diye dikte eder kulak arkamızdan.
19.yüzyıldaki rusyanın sosyo-kültürel yapısını en iyi anlatan ve aynı zamanda bir jenerasyonun öncekinden ne kadar derin çizgilerle ayrılabileceğini gözler önüne seren konusu ile zamansız olan bu eser değişmeyen tek şeyin değişim olduğuna , nesilleri birbirinden tarih boyunca koparmış olup koparmaya devam edeceğini bize anlatmaktadır.
