Turgenyev’in yayınlandığı dönem oldukça tartışılmış ve hem aristokratların hem de devrimcilerin çokça tepkisini çekmiş romanı Babalar ve Oğullar, nihilist tıp öğrencisi Bazarov ve arkadaşı Arkadiy’in birbirleri ve aileleri ile ilişkileri üzerinden dönemin Rus toplumunu resmediyor. 19. yüzyılın özellikle ikinci yarısında Rusya’yı kaynayan bir kazana benzetebiliriz, bir yanda aristokratlar, slavyanofiller başta olmak üzere muhafazakar kesim, diğer yanda anarşistler, nihilistler ve devrim yanlıları ve bu kutuplaşma uzun bir süre devam eder. 1861 Toprak Reformu ile beraber toplumsal sınıflar radikal bir şekilde değişmeye de başlar. İşte bu dönemde Turgenyev, nihilizme odaklanarak toplumun durumunun bireyler ve farklı kesimlerden insanlar üzerindeki etkisini anlatmaya çalışmış. Rus Edebiyatı eseri olmasına rağmen, çok fazla karakter barındırmayan, yine pek hareketli bir kurgusu olmamasına rağmen kolay okunan ve akıcı bir eser. Aynı dönemin farklı hayat görüşlerine sahip yazarlardaki yansımasını görebilme, farklı pencerelerden okuyabilme imkanını verdiği için çok sevdim kitabı. Aynı toplumsal çalkantıları işleyen Herzen’in Suçlu Kim adlı eseri, Dostoyevski’nin Ecinniler’i ,Şçedrin’in Golovlev Ailesi ve Çernişevski’nin Nasıl Yapmalı kitabı ile beraber bütünlüklü bir resim çizdi benim kafamda Babalar ve Oğullar. Rus Edebiyatı eserlerinden hoşlanan herkese mutlaka tavsiye ederim. Hem dönemin Rusyasını, hem de Rus Edebiyatı’nı ve önemli diğer Rus yazarları daha iyi anlayabilmek için okunması gereken bir eser olduğunu düşünüyorum.
Cahit Zarifoğlu, 
Bir Değirmendir Bu Dünya kitabında şöyle diyordu.
"Dişini tırnağına katarak, çiftini çubuğunu, bağını
