Reddedilmek... Kabul görmemek... Makbul bulunmamak çok ağır...
Doğmakta böyle değil mi? Ölürken de tek başımızayız.
Allah bizi kendisine alıştırıyor belki de böylece.
Kızlarının mutsuz olduğunu bildikleri halde niçin susardı anneler, niçin hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya ağız birliği ederlerdi aile büyükleri? Eve geri dönme ihtimali niçin hep "ağır yüktü" tü kızlar için?