Mehmet Akif Ersoy, cemiyete mâl olmuş bir insan. Ne yazık ki kıymeti tam olarak idrak edilememiştir. Akif, ülkenin zor zamanlarında daima halkının yanında olmuş. Dünyada bir yer edinmek için hiçbir çaba sarfetmemiş, dünya malına kıymet vermemiştir. Kurtuluş Savaşı’nın en önemli kahramanlarından biridir. Akif, Safahat’ın yedi bölümünden biri olan Asım kısımında bugünün gençlerine önemli nasihatlerde bulunmuştur. Batı’nın karakteristik özelliğini eleştirmiş ancak ülkemizin de Batı gibi ilmî vb. konularda gelişmesini istemiştir. Bu kitap, Akif’in hayatından belirli pasajlar sunan ihtiva bakımından çok kapsamlı olmasa da Akif’i bir nebze olsun tanımak için okunması elzem bir eserdir. Sadece Akif’i değil ailesini de anlatan eserde Akif’in oğlu Emin Âkif Ersoy’un hüzünlü yaşamına da yer verilmiştir. Mehmet Akif’in vefatı ne yazık ki ülkemizin en öksüz cenazesi olmuştur. Oğlu da aynı kaderi paylaşmış, Emin Âkif’e de sahip çıkılmamıştır. Son olarak Akif’in oğlunun yardım çığlığıyla Refi Cevad Ulunay’a yazdığı mektubundan bir alıntı paylaşmak istiyorum.
“ Tut elimden diyerek, boynumu büktüm Ulunay
Yüzde yüz üzdü senin gönlünü bitkin durumum
“ Âkif’in oğlu “ dedim sen de şaşırdın. Bu mu? Ay
Sürünüp kıvranıyor, iş arıyor. Vay gidi vay! “
