Bir Özel Dedektiflik Romanı, 1942

Babili Düşlemek

Richard Brautigan
Mezarlığa doğru yol alıyorsanız, gece her zaman daha karanlıktır.
Dünyadaki en güzel parfümün yeni yapılmış şeylerin kokusu olduğunu düşünürüm. Bu giysiler, mobilyalar, radyolar, arabalar hatta tost makineleri veya ütüler bile olabilir. Yeni olduklarında benİm için hepsi çok güzel kokar.
Reklam
Ben.
Bazı insanlar, sahip oldukları şeyin değerini bilmiyorlar.
Evet: Şansım yolundaydı. Şansın bir gelgit gibi olduğunu düşünürüm. Geldi mi, tam gelir.
Yaşamın inişleri ve çıkışları vardır. Benim yaşamımsa şu anda sadece yukarı çıkabilirdi. Benden daha aşağıya inmiş olan tek şey ölü bir adamdı.
Reklam
Koku hiç ama hiç değişmez!
Adalet Sarayı’nın görünüşüyle asla gerçekten ilgilenmemiştim. Devasa, mezar gibi, karanlık görünüşlü bir binaydı ve içi daima çürük mermer gibi kokardı.
Reklam
Yaşamın inişleri ve çıkışları vardır. Benim yaşamımsa şu anda sadece yukarı çıkabilirdi. Benden daha aşağıya inmiş olan tek şey ölü bir adamdı.
“Bütün ülke savaşta ve sen kahrolası kiranı bile ödeyemiyorsun!” Yanında Pearl Harbor’un ninni gibi kalacağı bir sesi vardı. “Yarın,” diye yalan söylerdim ona. “Yarın, g.tüne girsin!” diye yeniden bağırırdı.
Çok Şükür:)
Kendimi çok iyi hissediyordum. Aklıma yatmıştı. İyi müzik dinliyordum. Ve bagajımda ölü bir orospunun cesedi vardı. Bir erkek, bu kötü zamanlarda daha ne isteyebilirdi ki?