"Kimse kendinden bir yere gitmiyor
Yaşıyoruz sessizce yaramızı severek..."
diyerek birçok dizede sadece okutmuyor,elimizden tutup otur karşıma der gibi bizlerle her sayfada dertleşircesine yol alıyordu,sanki üstad..
2013 Altın portakal şiir ödülü alan kitabı, kitabın sonlarına doğru ise şu dizelere yer veriyordu:
"Bulutlar ipe dizilmiş boncuklar gibi
inerdi yere ve ayaklarımızdan sırtımıza doğru, yağan çamura dönerdi bir solukta. Sonra karın uzun, beyaz tarihi... Çöl ve deniz, kitapların uzak masallarıydı ama kar alın yazımızdı."
Üstadımızın dediği gibi,insanın ömründe malesef kışlar kaçınılmaz. Sanırım hayatımızın hangi mevsimi olursa olsa kitaplar da bizlerin en güzel evi ve battaniyesi.Bir başka kitapta, bir başka dizede ve mevsimde yeniden oturup dertleşmek dileğiyle.. Kitaplarınız bol olsun arkadaşlar,sevgiyle
