Subay odadan çıkınca Sanin kendini sandalyeye bıraktı, gözlerini yere dikti. “Nedir bu başıma gelenler?” diye düşündü. “Hayatım boşanmış zembereğe döndü. Dünüm, yarınım silindi gitti. Tek gerçek, Frankfurt’ta bulunuşum ve birisiyle bir şeyden dolayı dövüşecek olmam...” Aklından zoru olan bir teyzesini anımsadı: Kadıncağız bir yandan oynar, bir yandan da şöyle bir tekerleme söylerdi:
“Teğmenciğim,
Hıyarcığım,
Sevgiliciğim
Gel oynayalım canım!”
Sanin kahkahayla güldü, teyzesi gibi, “Teğmenciğim! Gel oynayalım canım!” diye mırıldandı.