Bütün teselli kelimeleri birer Karahindiba çiçeği gibiydi. Yaz aylarında havada savrulan, elde tutunamayan, bir değer kaydetmeyen Karahindiba çiçeği gibiydi etrafında dönen teselli sözleri.
Demiştik ya; bu onun hayatı idi. Kader denilirdi bazen bu serüvenlere.
Ne zaman nerede başladığını biliriz! Belki! Ama sonu öğrenmek için Bahar'ı bekleyeceğiz.
Acaba beklemek doğru mu?
14 Temmuzda öldürülen bizler, şehitlerin cenazeleri yerlerde sürüklenirken dünyada kimsenin gıkı çıkmadı. Biz ağladık, biz sızladık, biz dövündük, biz bağırdık kimse duymadı...