Bahçede Eğlence (Ciltli)

“Yitip Gitti! Bir Altın Saat Altmış Pırlanta Dakikayla Süslü. Hiç Ödül Verilmedi Çünkü Sonsuza Kadar Gitti!”

“Ah, öylesine uzak, öylesine huzur dolu. Rüya görüyordu. Onu bir daha asla uyandırmayın. Başı yastığa gömülmüştü, gözleri kapalıydı; kapanmış gözkapaklarının altında kördüler. Kendisini rüyasına kaptırmıştı. Bahçe eğlencelerinin, sepetlerin, dantel giysilerin anlamı neydi onun için? Bütün bunlardan uzaklardaydı.”

Reklam

Evlaa

“Ama yine de insan her yere gitmeliydi; insan her şeyi görmeliydi. Böylece geçer, giderlerdi.”

Evlaa

“Kendi başına yaşamak çok yapayalnız. Elbette, hısım akraba, arkadaşlar var, yığınla; ama demek istediği bunlar değil. Onların hiçbirinin tanımadığı Beryl’i bulacak olanı, her zaman o Beryl olmasını umacak kişiyi istiyor. Sevgili istiyor.”

Evlaa

“Niçin insan geceleri böyle değişik duygulara kapılır? Başka herkes uyurken uyanık olmak niçin böyle coşku vericidir? Geç – çok geç! Yine de her an daha da uyandığını duyuyorsun, sanki çok ağır ağır, neredeyse her solukta yeni, olağanüstü, o gündüzkinden çok daha coşku verici, ürpertici bir dünyaya uyandığını. Ya bu tuhaf, bozguncu olduğun duygusu da nedir?”

Evlaa

“Bence,” dedi belli belirsiz, “insan alışır. İnsan her şeye alışır.” “Öyle mi? Hımm!” “Hımm” öyle derindi ki sanki yerin altından gümbürdüyordu. “Nasıl yaptıklarını merak ediyorum,” diye düşünceli düşünceli konuştu Jonathan, “ben hiç beceremedim.”