Bahçede Felsefe sözleri ve alıntılarını, Bahçede Felsefe kitap alıntılarını, Bahçede Felsefe en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Milyonlarca yıldır doğa, yenilenme uğruna hayatı umarsızca heba edip duruyordu. İlerleme yoktu,amaç yoktu, sadece yenilikler geçidi vardı; kimi zaman ortaya güzellik, güç ve sağlık çıkıyordu, kimi zamansa çirkinlik, acizlik ve hastalık.
Heidegger çağdaşlarından daha çarpıcı ve sistematik bir biçimde, insanlığı, anlamsız bir evrende bir anda çakıp sönen bir anlam parlaması olarak betimlemişti.
"Eğitimci olarak Schopenhauer" makalesinde, "Otoriteye, para kazanma hırsına, sosyalliğe ve bilime çabucak kapılıp gönül veren insanın, bunlar uğruna bizzat kendisine sahip olmaktan vazgeçtiğini," yazmıştır.
" Daha da önemlisi , dikkatimizi dağıtan dış etkenlerin hızlanarak arttığı bu çağda, bahçe biraz yavaşlamak, dikkatlice bakmak ve cesurca düşünmek için bir fırsattır; zihin dağınıklığının panzehiridir. "
Doğanın aksine, insan her zaman bilinçli ya da bilinçsiz olarak neyin “ne” olduğuyla ilgili bir bakış açısı edinir. Örneğin Aristoteles doğayı büyüyen ve hareket eden bir organizma olarak görüyordu. Platon'un doğaya bakışı ise onun ilahî bir tasarım olduğu yönündeydi; Epiküros'a göre doğadaki her şey atomların rasgele hareketlerinden oluşmuştu. Dolayısıyla, doğa kendisi hakkındaki bütün yorumları emen felsefi bir süngerdir. Ama bunu eksiksiz bir biçimde yapamaz çünkü her yorum kısmi ve çıkarımsaldır; bizim kavramlaştırmamızın ötesinde daima daha fazlası vardır.
Üst sınıftan kudretli kişiler bile ziraatten uzak kalamaz çünkü güzel, bakımlı bir arazinin yaşattığı tatmin duygusuyla refah duygusu bu faaliyette bir aradadır; üstelik bu, özgür bir insanın fiziksel enerjisini kullanabileceği bir alandır.
“Maddeye yapı kazandıran Ruhtur,” diye yazmıştı genç Proust. Bildiğimiz dünya, zihinlerimizin çizdiği ve düzenlediği dünyadır, “Maddeyi psikolojik unsurlarına ayırabiliriz,” diye eklemişti. Fakat gerçekliği zihnimizde ne kadar ayrıntılı oluşturursak oluşturalım, daima ötesinde başka bir şey olacaktır; daha büyük, daha kadim ve daha mükkemmel bir hakikat. Proust’un melankolik metafiziğine göre, bir bütün vardır, biz de onu yalnız ve özlem içindeki bir parçasıyız.