Tek düşündüğü kaybettikleriydi. Kaybettikleriydi. Kaybettikleriydi. Hepsini, her şeyi kaybetmişti. Masumiyetini ve çocukluğunu kaybetmişti. Hayallerini, beklentilerini, ümitlerini. Evini, ailesini, arkadaşlarını, lisesini, üniversitesini, sevgilisini kaybetmişti. İnancını kaybetmişti. Güvenini kaybetmişti. Umudunu kaybetmişti. Zaman içinde toparlanmış, kendine yeni bir hayat kurmaya çalışmıştı ama işte, hissettiği tek gerçek duygu, kaybettiklerine duyduğu acıydı.
“Bana kim olduğunu söylersen, adını herkese duyuracağıma söz veriyorum.”
Reklam
“Geri döndüğü yetmiyormuş gibi bir de hala yakışıklı mı yani?”
Küçük bir umut kırıntısını yıllardır içinde, kendinden bile sakladığı bir yerde sabırla taşımış durmuştu.
İyi falan değildi. İyi, asla göremeyeceğinden emin olduğu uzak bir ülke gibi geliyordu ona.
Reklam
Hayat tuhaflıklarla dolu.
Sayfa 68 - Ephesus yayınlarıKitabı okudu
İyi,asla göremeyeceğinden emin olduğu uzak bir ülke gibi geliyordu ona.
Sayfa 47 - Ephesus yayınlarıKitabı okudu
İyi, asla göremeyeceğinden emin olduğu uzak bir ülke gibi geliyordu ona...
Çünkü insanlar böyledir, Abby.Suçlayacak birini ararlar.
Sayfa 262 - Ephesus yayınlarıKitabı okudu
Reklam
Yeryüzünün her köşesindeki tüm ışıklar sönmüş gibi hissetti.
Beni de:(
Böyle kafama takılan şeyler beni deli eder.
Sayfa 179 - Ephesus yayınlarıKitabı okudu
Resim