Okurla kavgalı bir ilişki kuran Mehmet Erte, kitabın “Delik” adlı ilk bölümünde, sıradan durumları paranoyak bir zihnin işleyiş süreci içinde, ironik bir dille öyküleştirerek, somutla soyutu altüst ediyor. Bu öykü dünyasında hep mantık sınırları içinde kalmamıza rağmen, okuduklarımızın ‘saçma’ ve sıra dışı olduğunu düşündüren bir yorum diliyle karşılaşıyoruz.
