-Anacan, sənə bir neçə kəlmə sözüm var.
- Eh, sən də vaxt tapdın! Danışmağı sonraya saxla. Yaxşı olar ki gəzməyə çıxaq.
- Yox, anacan, mən daha belə gəzməyi istəmirəm. Gərək buradan gedəm.
- Doğrudan getmək istəyirsən?
- Bəli, anacan, hökmən getməliyəm! Istəyirəm gedim görüm, arx harada qurtarır. Bilirsənmi, anacan, uzun müddətdir ki, fikirləşirəm, görəsən, arx harada qurtarır? Amma indiyə qədər bir nəticəyə gələ gəlməmişəm. Dünən gecədən gözümü yummayıb hər şeyi götür- qoy etmişəm. Belə qərara gəlmişəm ki, özüm gedim arxın qurtaracağını tapım. Bilmək istəyirəm başqa yerlərdə nə var, nə yox.
- mən də uşaq olanda belə fikirlərə düşmüşəm, balacan! Arxın nə əvvəli var, nə axırı. Elə gördüyün nə varsa odur. Arx həmişə axır və qurtarmır.
- Yox, anacan, belə deyil. Hər şeyin axırı var. Məsələn, gecə sona çatır, gündüz sona çatır, həftə, ay, il... Məgər bunların sonu olmur?