Quotes
Deliliğe yakın bir yerde kırmızı renk görüyorum. Mutluluğu böyle bütün bütüne yitireceğimi bilir miydim? Bilmezdim değil mi? Hem nereden bilecektim?
Bütün sevincimin öldüğü, beni yaşamaktan alıkoyan saatler. O tavan arasında ölüyordum. Küf tutuyordu bütün gövdem. Kollarım, bacaklarım çürüyordu birer birer, ağır ağır çöküyordum. Tanımlayamadığım bir gerçeğin çürüten ağırlığı.
Her şeyin nedenini araştıran bir "gerekirci". Pis bir mantık adamı. Gündelik yaşamın tatsızlığını üzerine bulaştırıp duran biri. Hayatın gidişinde bilmeksizin bir yön arayan bir safdil. Yaşarken yaşamayan biri.
Şimdi artık hiçbir şeyi hiçbir şey değiştirmez. Yalnızlığım da, içimdeki boşluk da önemsiz.
Aralarında konuşuyorlar. O kimseyle konuşmuyor. Zaman onun için değişik çünkü. Oturanları da yakından tanımıyor, onların dünyasında değil o. Başka şeyler düşünüyor, düşünceleri var.
Sonra anlamayan bir kalabalık. Tek tek anıyorum. Bu yaşama, hep acı çeksin diye mi yaratıldı bir kere?
"Hiçliğe yuvarlanalı tinim, yitirdi yanını yöresini, büyük bir boşlukta sağa sola yalpa vurup duruyorum. Ah, bana bundan söz etmeyin, nasıl yitirdiğimden tinimi. Bıraktım kül imgelerinin sıkıcı kurallarını, bilinçaltı bir erinçti onlar, burada yitirdim hepsini."