“... o halde veliaht olan ben bir hiçim, yol boyunca yürüyen bu adamlar bir hiç, bizi taşıyan şu saltanat arabası bir hiç, yağmurun altında atını süren ve gözleriyle beni yiyen şu subay bir hiç, hiç. Böyle kızım, sen uzun yaşadıkça dünyanın kalbimize sızan büyük bir gölge gibi olduğunu göreceksin, dünyanın boş olmasını ve kalbin direnmesini açıklayan da budur. Ah annem, doğmak nedir peki ? Doğmak ölmektir, Maria Barbara.”