avaştan sol kolunu kaybederek,çolak olarak dönen Baltazar yolda insanlarin içini görebilme gibi bir yeteneğe sahip, annesi büyücü olduğu gerekçesiyle engizisyona gönderilen Blimunda ile tanışır. Daha sonra ise bu iki aşık, hayali ucan bir makine yapmak olan rahiple tanışırlar. Bu iki aşık rahibe ucan makineyi yapma konusunda yardimci olurlar. Bir de kral vardı. Kraliçenin hamile kalamadiğını, kalması halinde veliahtinin dünyaya gelmesi hatrına cok buyuk bir manastır yapacağı sözünü veren. Be veliaht dünyaya gelir, manastırın yapımına başlanır. Kitap ilerledikçe manastirin yapımında görev alan kisi sayısı artar. Baltazar da katılır. Tabiki bu esnada ucan makinenin de yapım çalışmaları sürmektedir. Sonu insanı huzunlendirecek nitelikte. Konusu böyle kitabin. Yazarin diger kitaplarında olduğu gibi nokta yerine cogunlukla virgülü kullanma gibi kendine has stili bu kitapta da görülüyor ama bence bu kitapta bu stil okumayı zor kılmış. Hani O akıcılığı bozdu desem yeridir. Şahsen okurken beni çoğu yerde sıktı. Cumlelerin bu şekilde net görülmemesi ,anlam noktasında okuyucuyu sıkıntıya düşürebilir. Zaten yazar, farkli kişilik ve olayları buluşturmuş bir de bu şekilde bir stil olunca bir karmasa yaşanmıyor değil. Tabiki onun kendi stili. Saramago okumaya bu kitaptan başlamak, yeni okuyanlar icin iyi bir tercih olmaz bence. Yine diğer kitaplarında olduğu gibi dine ince göndermeler mevcut. Bunu sık sık yapiyor zaten Saramago. ✔
Iyi okumalar efenim.
*
