Bana İsmail Deyin
Yavuz EkinciSözler ve Alıntılar
" Herkes gidiyor, geliyor, sıkıntı çekiyor, seviniyor, çalışıyor, yoruluyor, yaşlanıyor, terk ediyor, terk ediliyor, ayrılıyor ve...Ve ölüyor..." Ah! hayat dedikleri bu mu ? Ben yirmi dört ayar acıyım.
Sayfa 53Kitabı okudu
..askere giden genci omuzlarinda havaya kaldıran kalabalığı izledim. Belki de bir süre sonra aynı insanlar onun cansız bedenini omuzlarında taşıyıp mezarlığa götüreceklerdi.
Sayfa 40Kitabı okudu
Ölmüştüm. Oysa ölüm hiç aklıma gelmezdi. Mutluydum. Gelecek için planlarım ve düşlerim vardı..
Sayfa 18Kitabı okudu
Hepimiz vatan için neler yapmadık ki.. kimimiz nutuk atarken kimimiz öldük..
Bana İsmail deyin!
Ey uğruna dağlarda öldüğümüz yataklarında uyuyan insanlar! Öldüğümüzü hemen kabullendiniz değil mi? Her zamanki gibi meydanlarda ölümsüz olduğumuzu söylediniz değil mi? Oysa ben öldüm. Bir dağ başında her şeyden uzak.. Beni unuttunuz. Hiç yaşamamışım gibi. Adlarimiz yok .Sadece bir sayıya karşılık geldi tüm yaşamımız ...
Sayfa 40Kitabı okudu
Sonuçta ya öldük ya da öldürdük. Bu bizim yaşamımız. Ben ölmek ve öldürmek için günlerce egitildim. Tetiği çekerken karşımdaki hedeften başka bir şey düşünmedim. Öldüreceğim kişinin sevgilisini, annesini, babasını, çocuklarını veya arkadaşlarini düşünmedim bile. Eminim beni vuran da tetiği çekerken beni öldürmekten başka bir şey düşünmemistir.
Sayfa 38Kitabı okudu
Ah! Hayat dedikleri bu mu? Ben yirmi dört ayar acıyım.
Sayfa 57 - Everest YayınlarıKitabı okudu
İnsanların yaşamı, karanlıklarından çıkıp bir süre mum ışığı çevresinde toplandıktan sonra, herkesin kendi karanlığına dönüp yok olmasından ibarettir.