Bu sisi biraz olsun aralayıp bakmak istiyorum geçmişe... Yıllardır Diyarbakır Cezaevi’nde yatan oğlunu ziyaret edemeyen ve onun hasretiyle yanıp tutuşan bir anne, sonunda dayanamıyor, her ne pahasına olursa olsun, oğlunu ziyaret etmeye karar veriyor. ‘Neden ziyaret edemiyor’a gelince... Çünkü bu anne hiç Türkçe bilmiyordur ve o cezaevinde Kürtçe konuşmak yasaktır. Kütçe konuşanlar hakarete uğruyor, gözaltına alınıyor. Anne, diğer oğlundan Türkçe birkaç kelime öğrenir, ezberler bu kelimeleri ve cezaevine, oğlu Kamber Ateş’i ziyarete gider... Oğlu, tel örgülerinin ardında görünür. Anne, yılların hasretiyle ve ağlamaktan yorgun düşmüş gözleriyle sarılır oğluna ve şöyle der: “Kamber Ateş, nasılsın?” Oğlu, “Sağ ol, anne, iyiyim!” der ve susar...
