Ah, böyle sonsuzca olmak zorunluluğumuz!
Durmadan hep açıla açıla kaydık,
ve soğukluğumuzun bağladığı kabukları
uzun zaman bunun nedeni saydık.
Ve bağlansak birbirimize acaba
ve korku içinde sıkıca sarılsak
ve kendimizi usulca, hani kuyu rüzgarıyla,
kendi içimize daha da süzülmeye bıraksak:
hiçbiri solgun, kör elleriyle tutuna
tutuna derinliklerimizi bulamaz ama.