Bütün çağların en büyük yargıcı tarih anadır. Tarih, insanoğlunun serüvenine en üst düzeylerden bakar; saymakla bitmez ayrıntı ya da çelişkinin arasından, öz'deki gerçekliği arar ve ana yargısına varır. Yaşanılan tüm çağlar boyunca olduğu gibi, bugün için de son söz elbet tarih ana'nın... Türkiye'nin bir düşün adamı, bir yazar ve gazetecisi olarak Abdi İpekçi konusunda da; söylenmesi gerekenin en güzelini ve doğrusunu bir gün yine o söyleyecek. Kaldı ki, Abdi İpekçi kesinlikle salt kendisi adına yaşamamıştı. İpekçi, bir tarih döneminin çeşitli olayları arasında belirli bir yer aldı. Tek'in değil, çok'un yüreğinden akıp gidenleri dile getirme savaşına katıldı ve sonunda tarihle bir oldu. Abdi İpekçi'nin bu nedenlerle sayısız boyutundan söz açmak gerekir. Kişisel boyutuyla Abdi İpekçi bir ölçü ve denge insanıdır. Ama, duyarsız, heyecansız birisi de değildi, O... Bazen dıştan sanılabilenin tümüyle tersine, yaşamın dramını, trajiğini ve komedyasını anı anına yaşardı. Ne var ki, günlük olayların iniş ve çıkışları içindeki bu olağanüstü duyarlılıktan geride kalan, sakin ve ölçülü bir tanıklıktır. Özellikle de kişisel öfkelenmelere, kinlenmelere, önyargılara olanak tanımak istemeyen bir serinkanlılık... Bu kişisel boyut, Abdi İpekçi'de, aklın ve nesnel olma özleminin - eşine zor rastlanan - bir yansımasıdır. Herkesin çılgınlaşabileceği bir yerde O durmasını bilebilmiş ama çoğu kişinin çözümsüzleşip boyun eğebildiği noktada da aynı serinkanlılıkla sesini yükseltebilmiştir. Ölçü ve denge bu anlamda günlük akıntılarla uzlaşan bir fırsatçılığın değil, yanıltıcı görünümlere kendisini koyvermeyen bir insan davranışının simgesidir.
