Bartleby ve Şürekası
Enrique Vila-MatasQuotes
"Kötü kitaplar ruhu zehirleyen entelektüel
bir zehirdir. Çünkü insanların çoğu, farklı çağlarda üretilen en iyi kitapları okumak yerine, en son yenilikleri okumaya indirgenirler, yazarlar da ortada dolaşan düşüncelerin dar çemberi içine hapsolur, halk ise kendi çamuruna giderek daha fazla gömülür."
Bir kaşif gibiyim, inzivaya çekilmiş birinin katılığı var bende ve tıpkı Mösyö Teste gibi, roman yazmaya uygun bir kumaşım olmadığına üzülüyorum, çünkü romanlardaki büyük sahneler, öfkeler, tutkular ve trajik anlar beni heyecanlandırmaktan çok uzak, dahası tüm bunlar "bana zavallı taşkınlıklar ve her türlü ahmaklığın iplerinden kurtulduğu, aptallığa vardırana kadar insanoğlunu basitleştiren kekelemeler olarak görünüyor."
Boşluğa doğru ilerleyen bir kaşif gibiyim. Hepsi bu.
Her yazarın, yazmayı bırakır bırakmaz unutulması gerektiğinin bilincindeydi, çünkü o sayfa yitip gitmiştir; sözcük tam anlamıyla, yazarın elinden uçup gitmiştir; farklı durum ve duyguların bağlamına aittir artık, başkalarının ona yönelttiği ve yazarının hayal bile edemeyeceği sorulara cevap verir.
Baudelaire'in şu sözlerini düşündüm: gerçek kahraman, tek başına eğlenebilen kişidir.
"Bir kesinlik olmalı/sevmenin değilse de, en azından, sevmemenin kesinliği"