William Glasser’in uzun yıllar dezavantajlı çocuklarla çalıştığını ve tecrübelerine dayanarak bu kitabı yazdığını okumam kitabın tam benlik olduğunu düşündürmüştü. Gerçekten de çok faydalı ve güzel bir kitap okumuş oldum.
.
Kitapta öncelikli olarak, okulların çocukları başarısızlığa yönlendirdiğinden ve not sisteminin başarısız hissettiren en büyük etken olduğundan bahsediyor. “Çocuklara yeteneklerinin büyük bir kısmını kullanabildikleri, başarılı olabildikleri okullar sunamadıktan sonra ülkemizin başlıca sorunlarını çözmek için çok az şey yapmış oluruz.” cümlesine katılmamak mümkün değil.
Yazar klasik not sistemi yerine uygulanabilecek alternatif yöntemler de önermiş.
.
Çocukların okul ve günlük hayatı bağdaştıramadığını, okul ve günlük hayat arasında bağlantı olması gerektiğini söylüyor. Okul hayattan bağımsız değildir diyor. Bu konudaki açıklamaları da çok güzeldi.
.
Sınıftaki problemleri ve davranış sorunlarını çözmek için kendi geliştirdiği sınıf toplantıları yöntemini önermiş ve yaptığı uygulamalarla örneklendirerek detaylı bir şekilde açıklamış. Bu yöntemi çok sevdim.
.
Kitapta bireysel olarak uygulanabilecek yöntemlerden bahsettiği gibi, bizim değiştiremeyeceğimiz, eğitim politikası olarak uygulanması gereken konulardan da bahsediyor.
Aklımda dolanıp duran sorularla ilgili Glasser’in fikirlerini, yöntemlerini dinlemek çok güzeldi. Tüm eğitimcilere öneridir. ️
